2 juli
Door: gisela
Blijf op de hoogte en volg Moldavie Team
03 Juli 2014 | Moldavië, Nisporeni
Enkele ervaringen van mij de afgelopen dagen
Terwijl een deel van het team een ander dorp bezocht ging ik met Erika en Els naar hun logeeradres bij Nina in Vulcanesti. We dronken compote in een bonte keuken. Alles wat je ziet aan inrichting: de mix van kleuren, materialen en dessins past in mijn beeld van ‘zigeuners’. Erg leuk! Nina was die dag bezig om compote te maken, grote flessen kersen op sap werden primitief maar doeltreffend gebotteld.
Er is geen stromend water in dat dorp. Nina heeft een eigen waterput in de tuin.
Erika, Els en ik bereidden die middag het programma voor de 16+ meisjes voor de meiden cq getrouwde vrouwen, Ze trouwen jong, soms al vanaf 12, 13 jaar.
Ik zal die avond een getuigenis geven; persoonlijke verhalen spreken aan. Ik heb verteld over mijn zoektocht naar liefde en erkenning. Best spannend voor een groep onbekende jonge dames, maar God hielp me en ze luisterden meelevend. Voor als een vrouw van 26 jaar. Ze vroeg naderhand naar mijn kinderen. Zelf had ze er 4: 1 meisje van 13(!), een tweeling van 12 en een jongen van 7.
Berta en ik hebben die avond weer samen gefloten, dat is inmiddels een standaard onderdeel van elke bijeenkomst. Wie had dat gedacht!
Wat geweldig is, is dat de oudere meiden meededen aan een evaluatie van hun programma en wilden helpen met het programma voor de jonge meiden. Ze kwamen met goede ideeën. De volgende dat waren ze er op tijd en we versierden samen de zaal met ballonnen; er gezellig.
Er werd weer aandachtig geluisterd naar het verhaal van Ruth en een grappig toneelstukje opgevoerd, samen getekend en een prachtig door Els voorbereid tasje genaaid.
’s Avonds gingen Els, Erika, Mary, Estera en ik het dorp Vulcanesti in. Het ligt op een heuvel, de wegen zijn niet bestraat, dus met regen zijn het modderstromen. De huizen zijn groot, vrijstaand, zelf gebouwd met creatieve vormen, maar dikwijls half af. Ze leven echter meer in een bijgebouwtje met keuken.
Het huis is een belangrijk statussymbool, je telt pas mee met 2 woonlagen, vertelde Petru. We deelden uitnodigingen uit voor het vrouwenprogramma en maakten praatjes. Bij 1 gezin werden we uitgenodigd binnen te komen. Vroeger hoorden zij bij de kerk. Het huis was nog in constructie. Binnenkort zou er stromend water komen. Voordat je binnengaat altijd de schoenen uit (terecht, want de wegen zijn vies, eendepoep enz.) Toen we in de huiskamer op de bank zaten begon de vrouw te vertellen over haar leven hoe ze lange tijd van plek tot plek gingen , maar nu hier wonen. Ze vond het te moeilijk om nog naar de kerk te gaan en met God te leven omdat het leven als christen niet strookt met wat zij moeten doen om aan geld te komen: bedelen of louche handel in Rusland. Dat is hét dilemma voor vele Roma’s. Ze krijgen geen betaald werk, hebben ook amper opleiding. Hun manier van leven is niet gericht op eerlijk werk volgens onze normen. Ze hebben een andere kijk op de wereld. Als christen ben je dan gedoemd tot armoede, terwijl er geen sociale voorzieningen zijn. We hebben met haar gepraat en voor hen gebeden, ook graag jullie gebed voor deze impasse; veranderingen van hart en mogelijkheden voor inkomsten.
Met het team gaat het verder goed. Betekenis gezond, we hebben het ook erg leuk met elkaar.
Blijf ook bidden! Dank!
Gisela
Terwijl een deel van het team een ander dorp bezocht ging ik met Erika en Els naar hun logeeradres bij Nina in Vulcanesti. We dronken compote in een bonte keuken. Alles wat je ziet aan inrichting: de mix van kleuren, materialen en dessins past in mijn beeld van ‘zigeuners’. Erg leuk! Nina was die dag bezig om compote te maken, grote flessen kersen op sap werden primitief maar doeltreffend gebotteld.
Er is geen stromend water in dat dorp. Nina heeft een eigen waterput in de tuin.
Erika, Els en ik bereidden die middag het programma voor de 16+ meisjes voor de meiden cq getrouwde vrouwen, Ze trouwen jong, soms al vanaf 12, 13 jaar.
Ik zal die avond een getuigenis geven; persoonlijke verhalen spreken aan. Ik heb verteld over mijn zoektocht naar liefde en erkenning. Best spannend voor een groep onbekende jonge dames, maar God hielp me en ze luisterden meelevend. Voor als een vrouw van 26 jaar. Ze vroeg naderhand naar mijn kinderen. Zelf had ze er 4: 1 meisje van 13(!), een tweeling van 12 en een jongen van 7.
Berta en ik hebben die avond weer samen gefloten, dat is inmiddels een standaard onderdeel van elke bijeenkomst. Wie had dat gedacht!
Wat geweldig is, is dat de oudere meiden meededen aan een evaluatie van hun programma en wilden helpen met het programma voor de jonge meiden. Ze kwamen met goede ideeën. De volgende dat waren ze er op tijd en we versierden samen de zaal met ballonnen; er gezellig.
Er werd weer aandachtig geluisterd naar het verhaal van Ruth en een grappig toneelstukje opgevoerd, samen getekend en een prachtig door Els voorbereid tasje genaaid.
’s Avonds gingen Els, Erika, Mary, Estera en ik het dorp Vulcanesti in. Het ligt op een heuvel, de wegen zijn niet bestraat, dus met regen zijn het modderstromen. De huizen zijn groot, vrijstaand, zelf gebouwd met creatieve vormen, maar dikwijls half af. Ze leven echter meer in een bijgebouwtje met keuken.
Het huis is een belangrijk statussymbool, je telt pas mee met 2 woonlagen, vertelde Petru. We deelden uitnodigingen uit voor het vrouwenprogramma en maakten praatjes. Bij 1 gezin werden we uitgenodigd binnen te komen. Vroeger hoorden zij bij de kerk. Het huis was nog in constructie. Binnenkort zou er stromend water komen. Voordat je binnengaat altijd de schoenen uit (terecht, want de wegen zijn vies, eendepoep enz.) Toen we in de huiskamer op de bank zaten begon de vrouw te vertellen over haar leven hoe ze lange tijd van plek tot plek gingen , maar nu hier wonen. Ze vond het te moeilijk om nog naar de kerk te gaan en met God te leven omdat het leven als christen niet strookt met wat zij moeten doen om aan geld te komen: bedelen of louche handel in Rusland. Dat is hét dilemma voor vele Roma’s. Ze krijgen geen betaald werk, hebben ook amper opleiding. Hun manier van leven is niet gericht op eerlijk werk volgens onze normen. Ze hebben een andere kijk op de wereld. Als christen ben je dan gedoemd tot armoede, terwijl er geen sociale voorzieningen zijn. We hebben met haar gepraat en voor hen gebeden, ook graag jullie gebed voor deze impasse; veranderingen van hart en mogelijkheden voor inkomsten.
Met het team gaat het verder goed. Betekenis gezond, we hebben het ook erg leuk met elkaar.
Blijf ook bidden! Dank!
Gisela
-
03 Juli 2014 - 12:07
Mary:
Ben blij dat je bent mee gegaan! -
04 Juli 2014 - 11:36
Wilma:
Hoihoi,
Leuk om te lezen over het inmaken! Dat zijn wel de dingen die me nieuwsgierig maken :) Els, je hebt wel goed gekeken, hè?
Tuurlijk vind ik het ook mooi om te lezen dat jullie verhalen en programma's worden ingedronken door de vrouwen. Mooi, dat er veel ruimte is en dat jullie beschikbaar zijn!
Goede dagen nog en sterkte met afscheid nemen, we blijven bidden!
Groeten van Wilma
-
04 Juli 2014 - 15:45
Trijnie Van Dijken:
Hoi allemaal,
Geweldig om al jullie verhalen te lezen! Bijzonder om van het gesprek te lezen met de vrouw waar jullie binnen mochten komen. Dat zij zo'n duidelijk inzicht heeft dat als je christen bent en met God wil leven, je leven overeenkomstig moet zijn met wat God zegt. Wat een inzicht, ze gaat niet meer naar de kerk omdat dit niet strook met haar leven. Zo eerlijk! Ik hoop en bid dat zij het avontuur met God durft aan te gaan.
Ik hoop en bid voor verandering voor haar en voor moed.
En voor ons om ook zo eerlijk naar binnen te durven kijken.
Een hartelijk groet en veel plezier!
Trijnie van Dijken -
04 Juli 2014 - 20:01
Joop Brongers:
Ik volg jullie ervaringen op de blog met extra belangstelling natuurlijk vanwege mijn betrokkenheid bij Moldavië werk op het gebied van de gezondheidszorg. Heeft de voorganger Petru al contact met ECMA over het bezoeken van een ECMA mobiele kliniek in dit zigeuner dorp? Ik heb jullie info over jullie bezoek in mei aan ECMA doorgegeven en kreeg bericht dat zij bereid zijn dit dorp in hun bezoek programma op te nemen. Ook ik bid jullie veel plezier en zegen op jullie aanwezigheid daar toe. Pace, joop brongers -
05 Juli 2014 - 08:39
Wim Seinen:
Samen, mams en ik, hebben je boeiende verslag over de Roma gelezen.
In deze dagen blijven we op een bijzondere manier met elkaar verbonden.
pappa -
05 Juli 2014 - 23:19
Euranne:
Dag Gisela en de anderen,
Mooi verhaal. Erg leuk om te lezen wat jullie voor mooie dingen doen.
Heel bijzonder zo'n heel andere cultuur waar je dan ineens rondloopt.
Dat samen fluiten van Bertha en Gisela wil ik erg graag een keer meemaken.
Lijkt me fantastisch! Wij hebben vanmiddag en vanavond muziektraining gehad in de kerk.
Erg leuk en leerzaam geweest!
Heb een goede laatste dag.
Maandag terugreizen?
Ik hoop dat er mooie herinneringen mee naar huis komen
en het jullie allen goed gedaan heeft om dienstbaar te zijn.
Groet,
Euranne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
